“Wat doet die vrouw daar?” “Hoort dit bij de tentoonstelling? Ja, toch?” “Och, ik denk al, wat is zij aan het doen?” ‘Caroline’ staat in een vreemde houding met haar hoofd tegen de muur gedrukt. Ze lijkt in een gevecht met zichzelf en haar trui. Je kunt haar gezichtsuitdrukking niet zien, maar haar houding verraadt alles. Ze lijkt zo echt, maar dat is ze niet. Ze bestaat uit een soort siliconen en is vervaardigd door kunstenaar Daniel Firman.
Al eerder schreef ik over ‘Derelict Woman’ van Duane Hanson, de tijdens “The American Dream” haar tijdelijke intrek had genomen in het Drents Museum. Tot en met 1 juli was “Hyperrealisme Sculptuur” te zien in de Kunsthal in Rotterdam, met soortgelijke werken. Puntje aftrek voor de creativiteit van de naam van de tentoonstelling, maar verder heel mooi opgezet. Niet te veel werken en een goede afwisseling tussen de verschillende werken.
De tentoonstelling bevat beelden die hyperrealistisch zijn. Oftewel, de meeste mensen die hier uitgebeeld zijn, lijken echt te leven. Je ziet de adertjes onder hun huid lopen, hun moedervlekjes en rimpeltjes. Daardoor lijkt het alsof ze elk moment kunnen gaan bewegen en voelt het gek en soms bijna ongemakkelijk om ze zo te bekijken in al hun kwetsbaarheid, intimiteit en naaktheid.
Niet alle beelden zijn zo levensecht. Met sommigen is iets gedaan wat vervreemdend werkt. Zoals een pasgeboren baby van ruim vijf meter lang (‘A Girl’ – Ron Mueck) of een jong meisje met de hand van een volwassen man (‘His Unexpected Return’ – Tobias Schalken). Andere beelden zijn gemaakt in één kleur en zijn daardoor, ondanks al hun details, ineens niet meer zo levensecht. Of denk aan ‘Bob’ van Margriet van Breevoort, die geen verdere uitleg over vervreemding nodig heeft, zodra je hem ziet.
Als ik naar buiten loop, probeer ik te benoemen wat mijn favoriete werk is. Daar faal ik jammerlijk in. ‘Woman & Child’ van Sam Jinks? Of ‘Chiquita Banana’ van Mel Ramos? Of toch ‘Cornered’ of ‘Embrace’ van Marc Sijan? Ik ben er voorlopig nog niet over uit…
Helaas is ‘Hyperrealisme Sculptuur’ niet meer te zien in de Kunsthal. Maar de Kunsthal heeft nog wel de tentoonstelling “Viktor&Rolf: Fashion Artists”, die ook leuker is dan ik van te voren had verwacht. Ik ben niet zo thuis in de fashionindustrie, maar deze creaties van Viktor&Rolf overschrijden voor mij de grenzen van high-fashion. Ik had telkens associaties met ‘Alice in Wonderland’ en Johnny Depp, ondanks dat de werken namen hebben als ‘Atomic Bomb’. Geef toe, dat is altijd leuk. Aanrader dus!
Weer een dikke duim!!
LikeLike